Şu masa var ya şu masa, herkesten çok derdimi dinlemiştir. Ayna’m, herkesten çok sitemimi duymuş, Karşımda duran, tuvale sarılmış, şu manzara resmi ise, herkesten çok hayalimi dillendirmiştir.
Her sabah, alel acale elime aldığım diş fırçam, Her akşam, küt diye kendimi attığım yatak, Elimde uyuya kalan kitap, Gözlerimi açtığımda, çarpılmışa dönüşen, bir hikâye kahramanı gibi fırlayışlarım, O nerde, bu nerde diye, her sabah, aynı dağınıklığı yaşayışlarım, İki saatte hazırlanamayıp, her defasında dolmuşa geç kalışlarım, Bir dakika, bir saniye, pardon, müsaade eder misiniz diye diye, insanların arasından sıyrılışlarım, Tam gaz, ayaklara kuvvet diyerek, sokaklarda kendimle yarışmalarım, Hop ordan atla,hop burdan, yukarı çık, merdivenden in derken, burası daha kestirme, yetiştim-yetişeceğim diyerek, aslında yetişmem gereken o yerlere, hep son saniyede geç kalışlarım, BENİM’dir...
Gözümdeki yaşlarım, Gururdan kendi kendimi motive edip, es verme telaşlarım, Nemrut yüzlü kadın, pis adam diyerek, yüzüme kapatılan kapılara içsel haykırışlarım, Kaybettiğim, geç kaldığım sınavlarım, BENİM’dir...
Benimdir yaşadığım her şey...
Kaybettiğim zamanları, o zamanlar sayesinde, onlardan payıma düşen geç kalmaları, benimdir. Hatalarıyla benimdir, yaşadıklarım.. Anladım ki, ben buyum aslında. İstesemde hiçbir zaman düzenli olamayacağım, dikkatsizliklerimle, telaşlarımla, o garip koşturmacalarımla, hayata belki de bir heyecan bırakacağım. Benimle birlikte koşturanlar, telaşa kapılanlar, sabahları selam verdiğim esnaflar, muzurlukla karışık, arka kapıdan ya da yan kapıdan çalıştığım mekâna ulaşmalar, as’ların üs’lerin yüzünde bıraktığım, hay allah dedirten, bakışmalar... Bazen kızmalar, bazen hadi hadi buradan diyerek garip bir şekilde yolumu açmalar, görmezden gelip, hatamı saklamalar, Sevdiklerini anladığım sessiz konuşmalar, paylaşmalar, bardağımdaki çayı dökmeden götürebildiğim için o telaşta, patlattıkları alkışlarla yüzümde tebessüm bırakanlar, BENİM’dir. Çoğu zaman, zorlasa da bu yaşanılanlar, kabul ederim ki, bütün yaşadıklarım, benim eserimdir.
Ama bütün bu kendimi kabullenişlerime rağmen, bir özür borçluyum birine.. Çok yordum, bunalttım, esir düştü, benim yüzümden pek çok şeye... Ama onun da şansızlığı, bu uçarı ruhun, onun bedeninde saklı olmasıdır belki de...
Özür dilerim, Sevgili Beden. Seni seviyor, beni olduğum gibi kabul ettiğin için, dışımdaki seni, sevgiyle kucaklıyorum. Dilerim ki, hak ettiğin güzellikleri yaşatabilirim bundan sonra sana. Ama eğer olmazsa da, değerli olduğunu bilmeni isterim yaşamımda...
Sevgilerimle Bengü....
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.