Fısıltı...

Çocukluğun zamanı olur mu?...

Çocukluğum kulağıma fısıldıyor...

Hayatın dünyaya ilk fısıltısısın diyor sanki...

Çocukluğunu özlüyor bazen insan.Bir anlığına çocuk olsam mesela...

Kuşlardan başka kimse konuşmasa benimle.Hasret gidersem çocukluğumla doya doya...

Bulutların üzerinde olsam,el sallasam çiçeklere,yeşile,maviye,aydınlığa,kardeşliğe ve BARIŞA...

El sallasam sevgiye,sevgi dolu yüreklere.''Çocuksun sen'' diyecekler belki de...

Dışlamak isteyecekler,bu duruma güleceğim elbette... Hiç kimse farketmese çocuk olduğumu mesela...

Uçurtma uçursam aralarında,sussa bütün insanlar bir anlığına...Sussa...

Dal kıpırdamasa.Elime alsam fırçamı, çiçekleri ben boyasam.Görmese beni kimse...

Mutsuz yüzlere tebessüm çizsem...

Ağaçlara içimi döksem,onları dinlesem.Dokunsam onlara,ben dokununca kıpırdasa dalları...

Gövdesine iri iri gözler ve gülen bir ağız kondursam...

Koşsam çimlerin üzerinde,kahkahalar atsam...

Tek dostum sabah rüzgarı olsa.Üşüsem, sarılsam güneşe mesela...

Isıtsa içimi güneş,yanaklarım al al olsa...

Ağlamaktan gözyaşı bitmiş gökyüzüne gülümsesem,sesini yitirmiş insanlara sağnak sağnak yağsa...

Islansalar ardından yine güneş çıksa,insanların yitik yüzleri gökkuşağı olsa...

Yaşadıklarımızı çocukluğum ve benden başka kimse bilmese...

Çocukluğum gökyüzü gibi gitmese hiç bir yere...

Yıldızların her biri çocuk olsa,şiir okusa,şarkı söylese mesela...

Adı SEVGİ olan...

Gözlerimi yaşartan gazı koklasam,limon koksa...

Maskelerini çıkarsa insanlar BARIŞ çığlıklarıyla...

Söz veriyorum o an bittiğinde kelebek gibi ışığa, renge uçacağım.Sevgiye uçacağım. Büyüyen çocukların arasına karıştığımda sevinçle bakacaklar bana...

Söz veriyorum kimseye anlatmayacağım.Kucaklayacaklar beni, derinden derine hissedecekler DİRİLİŞİ...Ey sevgi ne dersin?...

Kaçalım mı çocukluğumuzu alıp...

Varmısın benimle o anı paylaşmaya?...

SESİNİ YİTİRMİŞ SÖZLER TABİATIN FISILDADIKLARINI DUY YETER!...